De dromenjagers recensie – De reis gaat verder…

Begin dit jaar verscheen bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff het tweede deel van De vogel die tranen drinkt, een epische fantasy-serie van de Zuid-Koreaanse schrijver Young-Do Lee. De dromenjagers vertelt het vervolg van de reis van de rekkon Tynahan, de tokkebi Biyung Srabol en de menselijke krijger Keigan Draca. Lees in onze De vogel die tranen drinkt 2: De dromenjagers recensie hoe het avontuur groter en gevaarlijker wordt!

Lees ook Roxans De vogel die tranen drinkt 1: De hartelozen recensie.

In deel één van de De vogel die tranen drinkt-serie – De hartelozen – wisten de drie vreemde reisgenoten Tynahan, Biyung Srabol en Keigan Draca na een gevaarlijke reddingsmissie de jonge nhaga acoliet Ryun Fei te redden van een moorddadig complot.

Maar dat blijkt slechts het begin van een veel groter en gevaarlijker avontuur. Een avontuur waarin niet alleen de vrede op het hele continent op het spel staat, maar zelfs de goden hun levens niet zeker zijn.

Koop De dromenjagers

Een complexe wereld

In De hartelozen liet schrijver Young-Do Lee ons kennis maken met zijn zeer complexe en eigen wereld waarin vier verschillende rassen met zeer verschillende fysieke karakteristieken leven. Deze wereld wordt verdeeld in het noorden en het zuiden door de linie. In het noorden wonen de krijgslustige rekkons, zij lijken op enorme vogels. Dan zijn er de tokkebi’s die hun magisch vuur kunnen gebruiken als zowel illusies als wapens. En er zijn de mensen, verdeeld in verschillende groepen en stammen. Ten zuiden van de linie wonen de reptielachtige nhaga in de dichte jungle die zij Kiboren noemen. Zij aanbidden de Spoorloze Goding en laten hun harten verwijderen om praktisch onsterfelijk te worden.

Achthonderd jaar geleden probeerden de nhaga’s tijdens de Grote expansieoorlog de hele wereld te veroveren. Ze stuitten echter op het probleem dat het in het noorden te koud was voor hen om te overleven. Maar nu hebben de priesters van de Spoorloze Godin een wreed plan bedacht om een nieuwe expansieoorlog te beginnen.

De dromenjagers recensie – Een gevaarlijke reis

Na de ontberingen die het reisgezelschap in De hartelozen heeft doorstaan zijn ze – hoewel het einde van de reis in zicht is – in De dromenjagers nog steeds niet veilig. Ze worden niet alleen achtervolgd door een leger van demonen dat het gezelschap ervan beschuldigt hun godin vermoord te hebben, maar ook door de geduchte nhagakrijger Samo Fei.

De nhagapriesters die Ryun Fei valselijk van moord beschuldigden hebben zijn zus Samo opgezadeld met de ongewenste rituele taak om haar broertje te vermoorden. Of om zelf te sterven in zijn plaats als ze faalt om deze taak uit te voeren. Maar eenmaal aangekomen in de tempel van Haïnsha blijkt dat de monniken een nog gevaarlijker plan voor Ryun in petto hebben.

Een duister complot

De monniken van Haïnsha zijn namelijk een complot van de nhagapriesters op het spoor gekomen. Zij zijn iets van plan om hun eigen godin meer macht te schenken. Genoeg om de expansieoorlog opnieuw te starten en het noorden dit keer volledig te veroveren.

De monniken vragen Ryun om te onderzoeken wat de priesters precies van plan zijn. Maar als hij gehoor geeft aan hun vraag… klapt een verborgen val dicht die de wereld in een chaos van oorlog en verraad kan storten.

De dromenjagers recensie – Het verhaal van Keigan Draca

Hoewel de norse en soms brute krijger Keigan Draca een centrale figuur in het gezelschap is, bleef zijn verhaal in De hartelozen grotendeels in nevelen gehuld. Hij leek – hoewel de enige mens in het reisgezelschap – misschien het moeilijkst om je bij in te leven van allemaal. Als de wegwijzer is hij verantwoordelijk voor het bepalen van de koers en het in leven houden van zijn gezelschap, maar door zijn houding en gedrag is het moeilijk om sympathie voor hem op te brengen.

Waar De hartelozen vooral inzicht geeft in de nhaga en Ryun, wordt in De dromenjagers ook een tipje van de sluier opgelicht over het mysterie van Keigan Draca en zijn legendarische zwaard de baragi. Daarnaast wordt het ook eindelijk duidelijk wat er nu precies aan de hand is in de wereld.

Filosofisch en origineel

Monarchitislijders, polyfrenen en hemelroggen, daar maakten we al kennis mee in De hartelozen. In De dromenjagers voegt Young-Do Lee weer een volledig origineel element toe aan zijn wereld: theosomen. Dit zijn belichamingen van de vier goden die huizen in leden van hun volkeren om hun uitdagingen, wensen en problemen beter te leren kennen. Zij weten echter niet dat er een god in hun lichaam huist. Het is daarom vrijwel onmogelijk om een theosoom op te sporen. Dit in tegenstelling tot de polyfrenen die bewust zielen in zich opnemen en zo de kennis en vaardigheden van alle zielen die in hen huizen tot hun beschikking hebben.

Pagina na pagina introduceert Young-Do Lee bijna nonchalant deze volledig nieuwe ideeën die ik nog nooit in een andere fantasywereld ben tegengekomen. Dit maakt het tweede deel van De vogel die tranen drinkt voor mij net zo ijzersterk als het eerste. Misschien nog wel beter, omdat je in De dromenjagers eindelijk het idee krijgt dat je snapt waar de schrijver naartoe gaat met zijn epische verhaal.

Geen achteloos verhaaltje

De dromenjagers is echter door al die originele ideeën geen gemakkelijk fantasyboek waarin je je blind kunt laten meeslepen en wegdromen in een fantastische wereld vol magie. Het is een boek waarin elke pagina kleine aanwijzingen geeft over grotere geheimen en onderliggende legendes van de fantastische wereld die Young-Do Lee heeft gecreëerd. Het boek eist ook je volledige aandacht, want als je even niet oplet, heb je zo alweer een belangrijke aanwijzing gemist.

Zelf betrapte ik me er op dat ik toch nog eens terug moest zoeken in het eerste boek naar het verhaal van de vogel die tranen drinkt dat Keigan aan het gezelschap vertelt (pagina 281 van De hartelozen). Achteloos, tussen neus en lippen door, vertelt hij in enkele alinea’s een verhaaltje. Maar deze filosofische oefening zal uiteindelijk misschien nog wel heel belangrijk blijken om Young-Do Lee’s epische verhaal te doorgronden.

De dromenjagers recensie – Het wachten kan beginnen

Het tweede deel van deze vierdelige serie stelde mij in ieder geval niet teleur en ik kan niet wachten tot het derde (en vierde) deel verschijnen. Een nadeel is dat er nog geen verschijningsdatum bekend is voor de overige delen van De vogel die tranen drinkt.

De serie is vooralsnog ook nog niet in het Engels vertaald (het eerste deel gaat in december van dit jaar verschijnen). Maar als het wachten op het derde deel in het Nederlands je te lang duurt en je Duits goed genoeg is, dan heb je geluk: de hele serie is al bij onze oosterburen verschenen.

Titel: De vogel die tranen drinkt 2: De dromenjagers
Auteur: Young-do Lee
Vertaler: Mattho Mandersloot
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
ISBN: 978-90-210-4202-2