De ApenPrins recensie - Modern Myths
Bol AlgemeenBol Algemeen

De ApenPrins recensie – Prachtige, gelaagde animatiefilm voor iedereen

In De ApenPrins (in het Frans Le voyage du prince (de reis van de prins)) keert Jean-François Laguionie samen met coregisseur Xavier Picard terug naar de wereld van de apen. Lees in onze De ApenPrins recensie wat deze animatiefilm voor volwassenen zo bijzonder maakt!

De ApenPrins recensie - PosterEen oude apenprins – Laurent – spoelt aan op het strand van Nioukos nadat een veldslag op het ijs de mist is in gegaan. Zijn leger is verdronken en hijzelf is gewond en uitgeput. Hij wordt gevonden door de jonge Tom, een aap die door twee onderzoekers – professor Abervrach en Elizabeth – is geadopteerd.

Tom brengt hem naar het museum dat zijn ouders kraken voor hun onderzoek. Zij zien in de prins, die ze niet kunnen verstaan of plaatsen, het bewijs dat er meer apen op de wereld zijn dan alleen die in hun stad. Terwijl zij de prins als een curiositeit bestuderen en van alles dat hij doet aantekeningen maken, ontwikkelt Tom een diepe vriendschap met hem.

De ApenPrins recensie

Terug naar de apenwereld

De ApenPrins grijpt terug op een eerdere film van Jean-François LaguionieA Monkey’s Tale (in het Frans Le shâteau des singes (het apenkasteel)) – uit 1999. De apenprins Laurent speelde in die film ook een rol. Daarnaast wordt er een verwijzing gemaakt naar het hoofdpersonage van A Monkey’s Tale: Kom.

Toch staat dit nieuwe verhaal op zichzelf en kun je het als kijker goed volgen zonder zijn voorganger te hebben gezien. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt, is zowel voor Laurent als voor de kijker nieuw, waardoor je die samen met hem kunt ontdekken.

Tom in een boomGeen mensen, maar apen

De ApenPrins zet een fascinerende wereld neer. De apen leven als mensen en kleden zich in Victoriaans ogende kleding. Ze zien zichzelf als losstaand van de natuur: er zijn dieren en er zijn apen. De stad waarin ze wonen is in een constante strijd met het oerwoud verwikkeld. Elke dag moeten ze de woekerende planten en bomen weghakken van de gebouwen om te voorkomen dat de stad wordt opgeslokt.

Daarbuiten hebben de apen een monotoon bestaan. Overdag werken ze in geestdodende fabrieken en in de avond hebben ze niets om over te praten, omdat ze elke dag hetzelfde doen. Om die sleur te doorbreken gaan ze ‘s avonds soms naar het “Festival van de Angst”. Daar vermaken ze zich door bang gemaakt te worden, vooral met het onbekende. De apen griezelen bij een King Kong-achtige film over een monster uit het bos en dragen vreemde maskers om elkaar de stuipen op het lijf te jagen.

Laurent en Tom op Nioukos

De ApenPrins recensie – Angst als machtsmiddel

Met die angst behouden ze de status quo. De rebelse Abervrach en Elizabeth – die proberen te bewijzen dat er meer op de wereld is dan alleen hun ene stad – stuiten dan ook op weerstand binnen hun universiteit. De andere wetenschappers geloven hen niet over de herkomst van de prins.

Maar wanneer er wapens en botten op het strand aanspoelen en Laurent echt een vreemdeling blijkt te zijn, zien ze hem als een gevaar. Ze willen niet weten wat de wereld nog meer te bieden heeft. Het bestaan van de prins alleen al wordt gezien als een bedreiging voor hun manier van leven.

Het eiland Nioukos

Een animatiefilm voor volwassenen

De thema’s die de film aanhaalt, zoals de perverse angst voor vreemdelingen en hoe die angst gebruikt wordt om verandering tegen te houden, geven De ApenPrins een volwassen karakter met meerdere lagen. Dat maakt het een sterke animatiefilm voor volwassenen.

Maar toch is De ApenPrins door zijn magische en fantasierijke elementen ook prima geschikt voor kinderen. Het is een welkome afwisseling in een tijd waarin animatiefilms in mainstream media vooral gericht zijn op kinderen, met hier en daar wat grapjes en ingebouwde nostalgie voor de ouders. Het bewijst dat animatiefilms zeker een waardig medium zijn om ook zwaardere thema’s mee te verkennen.

Het rijk Laankos

Mix van traditionele en digitale animatie

Ook de animatiestijl – een mix tussen handgetekende achtergronden en digitaal geanimeerde personages – is prachtig om te zien tussen alle digitale animatiefilms die traditioneel getekende films vaak verdringen. Het geeft het uiterlijk van de film een mooie balans.

De geschilderde achtergronden brengen de film echt tot leven, terwijl de personages op zo’n subtiele manier geanimeerd zijn dat ze tegen zo’n achtergrond niet uit de toon vallen.

Tom en Laurent

De ApenPrins recensie – Het kijken zeker waard

In het begin is de film wel even wennen. Het verhaal wordt begeleid door de apenprins zelf, die in een zachte toon over de gebeurtenissen vertelt. De ApenPrins doet daardoor op sommige momenten bijna denken aan een luisterboek. Alles begint op een rustig, kabbelend tempo en het is moeilijk te raden waar de film heen gaat. De stad Nioukos doet aan alsof het uit een sprookje komt, net als de latere plaatsen die Laurent en Tom bezoeken.

Tijdens het kijken ontrafel je langzaam de thema’s die door het verhaal verweven zijn. Dat zijn thema’s die de mensenwereld reflecteren: hoe we omgaan met “het onbekende” en degenen die “anders” zijn dan wij. Het zorgt ervoor dat je over de film blijft nadenken. Het is een avontuur dat je af en toe een spiegel voorhoudt.

Laurent de ApenPrins

Een film vol fantasie

Daarnaast zit de film vol fantasie en leven. De personages zijn genuanceerd en komen complex over. Ook degenen die minder tijd op het doek hebben, zoals de gefrustreerde Elizabeth en professor Abervrach, die zich obsessief op zijn onderzoek stort.

Maar het is de relatie tussen Laurent en Tom die de film draagt. Laurent gedraagt zich als een koning; hij behoort duidelijk tot de “ancien régime”. Tegelijkertijd is hij niet bang grappen uit te halen met zijn gastheren en verzet zich zo op zijn eigen manier tegen het onderzoek waar hij aan wordt onderworpen. Tom is zacht en vriendelijk en valt in zijn cultuur op, omdat hij om de natuur geeft en naar haar luistert. Samen hebben ze een connectie: ze praten over elkaars landen en culturen en ontwikkelen een wederzijds begrip.

Tom in de ApenPrins

De ApenPrins recensie – Een prachtige aanrader

Als je houdt van animatiefilms die niet terugdeinzen voor diepere lagen of thema’s, zoals sommige films van Studio Ghibli (denk aan Spirited Away, Howl’s Moving Castle), ligt deze De ApenPrins echt in jouw straatje. Het is een prachtige film voor iedereen die op zoek is naar een volwassen animatiefilm die de dingen net even anders doet dan de rest.

De ApenPrins draait vanaf 7 juli in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Titel: De ApenPrins
Regisseurs: Jean-François Laguionie en Xavier Picard
Acteurs: Enrico Di Giovanni, Thomas Sagols, Gabriel Le Doze, Marie-Madeleine Burguet
Uitgever: Periscoop Film
Genre: Animatie

Lees meer Modern Myths recensies!

© 2019-2024 Modern Myths / Beeldmateriaal: © Periscoop Film

Laurent en Tom

De ApenPrins van Jean-François Laguionie en Xavier Picard

Joany Taanman

Van kinds af aan is Joany Taanman (1993) geboeid door verhalen. Op haar negende maakte ze een stripverhaal over haar hond die op magische wijze superkrachten kreeg. Sindsdien gaan tekenen en verhalen bedenken voor haar hand in hand. Ze is geboeid door fantasy: van games en boeken tot urenlange video-essays op YouTube die elk detail van deze media uitpluizen. Het moet hierbij niet te grimmig en grauw worden; een goed verhaal moet ook hoop kunnen geven.

Haar favoriete boekenreeks is His Dark Materials, al komt de Gentleman Bastard serie ook aardig in de buurt. Ze kan onbeperkt genieten van Pirates of the Caribbean (alleen de eerste drie) en Full Metal Alchemist: Brotherhood. Ook de Dragon Age en The Witcher games zijn haar zeer geliefd. Haar andere grote passie is geschiedenis. Ze kan zichzelf uren verliezen in de lore van een slim opgebouwd verhaal, of in games met een historisch tintje zoals de Assassin's Creed reeks.

Official Superhero Merchandise

Reactie plaatsen

Door het plaatsen van je reactie worden persoonsgevens werwerkt zoals omschreven in onze privacyverklaring.