De Nepvampier recensie – Modern Myths

De Nepvampier recensie – Ontroerend verhaaltje over een dapper vampierjongetje

Een vampier die door een medische aandoening in een identiteitscrisis belandt. Je zou het niet verwachten als onderwerp van een jeugdboek. Maar lees in onze De Nepvampier recensie waarom dit verhaal van Sophia Drenth oud én jong zal aanspreken. Al is het misschien niet zo geschikt als verhaaltje voor het slapengaan… 

Doe ook mee met onze De Nepvampier winactie!

Vladimir was een mensenkindje in een weeshuis, dat door Arabella von Rotenbeck werd geadopteerd en veranderd in een vampier. In De Nepvampier (of De bloedstollende avonturen van Vladimir von Rotenbeck 1 – De Nepvampier) woont hij met zijn moeder en twee zusjes (de tweeling Bella en Rozella) in het gigantische Kasteel von Rotenbeck. Het is precies zo’n kasteel waarin je een vampierfamilie verwacht. Er zijn honderden kamers en een hermetisch afgesloten kelder waar de vampiers slapen in doodskisten (Vladimir laat die van hem ’s nachts op een kiertje staan).
Ook is er een wel heel bijzondere spiegelkamer in een van de hoge torens. Het lijkt alsof Vladimir in zijn handjes mag knijpen met zijn monsterachtige leven.

Van vampier naar nietvampier

Maar Vladimir is een nepvampier. Of eigenlijk een nietvampier, zoals zijn zusjes en de weerwolvenpups in het dorp hem noemen. Want welke echte vampier is er nou allergisch voor bloed? Vladimir krijgt er boze darmen, jeuk aan zijn kladden en enorme pukkels van. Bloedgroep A of B maakt geen enkel verschil, terwijl hij er zó dol op is.

Allergisch zijn voor bloed maakt hem doodongelukkig – of eigenlijk: ondoodongelukkig. Het nieuws over zijn toestand verspreidt zich als een razend vuurtje door Knekelstein en iedereen lacht hem uit. Hij durft zich nergens meer te vertonen, maar besluit om een genezing voor zijn aandoening te zoeken. Die moet er zijn, denkt hij. Er moet toch een monster zijn dat weet wat er mis is met hem!

De Nepvampier recensie – Bloedtomaten

Gelukkig voor Vladimir is er wel iets anders dat zijn buik doet rammelen van de honger, in plaats van ophopend gas. Hij kan namelijk opeens geen genoeg krijgen van… tomaten! In alle vormen en kleuren, hij kan zijn buikje er wel vol mee vreten. En dat doet hij dan ook, wat hem nog meer gelach uit het monsterdorp oplevert. Zelfs zijn moeder begint zich voor hem te schamen.

De vampierjager

Nog voordat zijn zoektocht wel en wee onderweg is, maakt hij kennis met het waarzeggersmeisje Naswikka. Ze lijkt ze niet allemaal op een rijtje te hebben, maar Vladimir is ook niet helemaal zichzelf de laatste tijd. Al snel worden ze dikke vrienden.

Maar ze jaagt hem de stuipen op het lijf door zijn hand te lezen en zijn toekomst te voorspellen. Een vampierjager is onderweg naar Knekelstein om alle vampiers uit te roeien! Vladimir probeert de monsters in Knekelstein hiervan te overtuigen, maar niemand neemt hem serieus. Zal Vladimir zijn eigen problemen opzij kunnen zetten, accepteren wie hij werkelijk is en daar zijn voordeel mee doen? Of blijft hij het bange jongetje dat zich liever in zijn cape verstopt?

B-b-b-b-b-bibbers tot op het bot

Vladimir is een vampier met wie iedereen zich – ondanks zijn ondode staat – makkelijk zal identificeren. Ook vampierkinderen, of ze nou allergisch zijn voor bloed of niet, hebben onzekerheden die ze liever diep verstoppen (in een doodskist). Maar ze hebben ook wensen en dromen, houden van avontuur én een plek waar ze zich geborgen voelen. Zo héél gek is Vladimir dus niet, in mensenogen. Maar je kunt je heel goed voorstellen dat hij in Knekelstein nogal uit de toon valt, als nepmonster.

Dit jeugdboek laat zich af en toe van een heel duistere kant zien. Denk aan heksen die argeloze voorbijgangers beheksen, dokters zonder vel met de naam Snijgraag, tuinmannen die doen denken aan Magere Hein en wiesewasjes in het bos. Maar een avontuurlijke jonge lezer laat zich niet afschrikken, doordat alles op zo’n luchtige, geestige manier is geschreven dat het nooit écht een griezelboek wordt.

De Nepvampier recensie – Aanrader voor jong, oud en ondood

De Nepvampier is een fijn, niet al te dik boekje over een apart vampierkind dat zich in plaats van een vampiercape een heldencape moet aanmeten. Je vliegt door het verhaal heen en zal af en toe hardop lachen. Je waant je in het monsterdorp Knekelstein met de straten van kinderkopjes en je zou willen dat het snoepgoed van “Coco’s koekies” echt waren (chocobloedshake heeft nog nooit zo lekker geleken). Kortom, een aanrader voor jong en oud – en ondood!

Titel: De Nepvampier
Auteur: Sophia Drenth
Uitgeverij: Hamley Books
ISBN: 978-94-639-6797-6

Modern Myths Shop

Lees meer Modern Myths recensies!

© 2019-2024 Modern Myths

De Nepvampier recensie – Modern Myths

Yvette Hazebroek

‘Fan' van alles dat met fantasy te maken heeft, is nogal zwak uitgedrukt als we Yvette omschrijven. ‘Obsessief’ komt meer in de buurt! Yvette is verslaafd aan alles dat fantasy uitstraalt (series, films, evenementen en boeken); het fantastische genre loopt als een rode draad door haar leven. Een favoriete auteur aanwijzen vindt ze een onmogelijke opgave, maar als het moet: Neil Gaiman, Philip Reeve en V.E. Schwab (maar vraag het haar volgende maand nog eens en er komt een ander antwoord). Naar Yvette op zoek op een evenement? Ga kijken bij de Steampunk corner. Haar liefde voor fantasy is tot een hoogtepunt gekomen bij het realiseren van haar debuutroman Bay en de Piraenauten, dat in juli verscheen bij Uitgeverij Macc.

Official Superhero Merchandise

Reactie plaatsen

Door het plaatsen van je reactie worden persoonsgevens werwerkt zoals omschreven in onze privacyverklaring.

  • Films en seriesFilms en series