De Amerikaanse schrijfster V.E. (Victoria) Schwab is iemand met vele gezichten. Ze schrijft spookverhalen voor kinderen, monsterverhalen voor tieners en over magie en schurken voor volwassenen. Daarnaast schrijft ze ook nog de Shades of Magic prequel-stripboekenserie The Steel Prince én reist ze de wereld over om al haar werk te promoten. Onlangs was ze in Nederland en Modern Myths sprak haar. Benieuwd waarom wij zo van haar houden? Je leest het in dit tweedelige interview. Vandaag het Interview met Victoria Schwab deel 1.
Promotiewerk is niet het forté van Victoria, zoals ze zelf vaak genoeg via social media laat weten. Ze post over haar onzekerheden en twijfels, zowel over haar uiterlijk als haar schrijfwerk. Voor Modern Myths staat als een paal boven water: Victoria Schwab is a force to be reckoned with. We kunnen in Nederland sinds kort ook niet meer om haar heen: het tweede deel uit de Schemering-trilogie verscheen onlangs bij Boekerij: De kleuren van Schaduw; het bloedstollende vervolg op De Kleuren van Magie. We spraken Victoria Schwab in het prachtige Ambassade Hotel in Amsterdam over haar werk, de wereld waarin we leven en wie de schrijfster zelf is.
-
Interview met Victoria Schwab deel 1 – De Kleuren van Magie Dit jaar begon voor jou in Amsterdam, met vrienden?
Victoria: Ik heb Nieuwjaar hier gevierd, dat was nogal een ervaring, met al het vuurwerk. Ik keek er al het hele jaar naar uit om weer terug te komen.
- Denk je erover om Amsterdam in een van je nieuwe boeken te stoppen? Je houdt van stedelijke omgevingen.
Het is zeker een visueel inspirerende plek. Zoals Parijs in Tunnel of Bones, Edinburgh in City of Ghosts en de Shades of Magic-serie dat zich in Londen afspeelt – vele Londens. Ik hou van hoe geschiedenis zich opstapelt in steden. De geschiedenis is overal natuurlijk, maar in steden kun je de ene eeuw op de andere eeuw zien. Ik herinner me de eerste keer dat ik naar Londen ging en ik een hoek omsloeg en het gevoel kreeg dat ik twee eeuwen terug in de tijd ging. Overal waar je gaat in stedelijke omgevingen voelt de geschiedenis heel dichtbij.
- Ben je naar de oude gedeeltes van Amsterdam geweest, heb je het gevoel dat je in ‘het oude land’ bent?
Ja, ik hou daarvan. Ik hou van ronddwalen. Amsterdam voelt alsof je in een combinatie van Edinburgh en Venetië bent. Het voelt ouder en grijzer en wilder en geweldig. Het is volledig zichzelf, ik vind het leuk hoe plat alles is. De architectuur is prachtig en is een mix van stijlen; hoe de gebouwen op elkaar staan, met de hoge trappetjes en de verborgen plekken onder de grond. Ik ben verliefd geworden op deze stad.
- Hoe doe je onderzoek naar de geschiedenis van de steden die je bezoekt voor je boeken?
Ik breng er veel tijd door, wat een enorme luxe is. Ik probeer ervoor te zorgen dat als je nog nooit naar de stad in mijn boek bent geweest, dat je na het lezen ervan het gevoel hebt dat je er wel geweest bent. En als je de stad kent, wil ik dat je het gevoel hebt dat ik de stad op de juiste wijze getoond heb. Dat is lastig en ik ben me ervan bewust dat het aantal pagina’s dat ik tot mijn beschikking heb de limiet is van wat ik kan beschrijven. Dus probeer ik de atmosfeer en de ambiance over te brengen, naast de geschiedenis.
Voor de boeken over Cassidy Blake bijvoorbeeld – City of Ghosts en Tunnel of Bones – heb ik enorm veel research gedaan in die plaatsen. Ik ben er meerdere keren naartoe gegaan. Elk spookverhaal in die boeken is gebaseerd op echte, vastgelegde legendes daar.
- Krijg je dan toegang tot plekken waar het publiek zelf niet kan komen, zoals Dan Brown dat doet?
Waarschijnlijk minder dan Dan Brown, maar dat doe ik bewust. Ik wil een pad voor mijn lezers bewandelen dat ze zelf ook kunnen nemen als ze naar de stad gaan. Ze moeten in mijn voetsporen kunnen treden. Ik krijg veel reacties van lezers die dat doen. En dat is leuk, lezers die foto’s maken met de boeken in de plaatsen waar ik over geschreven heb.
- Je hebt ook stripboeken – comics – geschreven. De prequel van Shades of Magic: de stripserie The Steel Prince. Was dat een andere ervaring voor je?
Het was alsof je een nieuwe taal moest leren. Comics en boeken zijn twee totaal verschillende talen. Ik heb er tien jaar over gedaan om de ene te leren schrijven, het zou overmoedig zijn om te geloven dat ik zonder oefenen zomaar de andere zou kunnen schrijven. Maar het is een geweldige ervaring. Er komt zoveel samenwerking bij kijken, heerlijk.
- Wil je er meer maken?
Zeker weten.
- Zou je ook willen schrijven voor de grote stripuitgeverijen als Marvel en DC? In welk personage ben je geïnteresseerd?
Jessica Jones. Vanwege de strips en de Netflix-serie. De kans moet op mijn pad komen en ik moet er tijd voor hebben, naast alles wat ik op dit moment aan het doen ben.
- Zou je Judge Dredd willen schrijven voor 2000AD, gezien je voorliefde voor stedelijke omgevingen?
Oh ja, dat zou ik geweldig vinden. Ik hou van het schrijven over schurken en anti-helden. Ik probeer in die lijn te blijven.
- Nu gaat A Darker Shade of Magic verfilmd worden. Hoe betrokken ben je bij dat project?
Ik ben er erg bij betrokken. Ik schrijf het script niet, dat doet Derek Kolstad, die John Wick geschreven heeft. Maar ik ben erbij en iedereen die werkt aan het project wil een goede film maken. Ons doel is: we maken de film op de juiste wijze of we maken hem niet. Er is een groot budget en niemand wil een middelmatige film maken. De producenten, de studio, de scriptschrijver en ikzelf willen de beste versie van het verhaal in de bioscoop zien.
- Je hebt boeken geschreven en stripboeken gemaakt, nu ben je bezig met een film; is er nog iets in de toekomst wat je wilt proberen?
Een televisieserie. Ik weet niet of dat als onderdeel van een groep schrijvers is of het bewerken van mijn eigen verhalen, maar ik wil erbij betrokken zijn. Meer kan ik daar nu niet over zeggen.
- Je bent er al mee aan het spelen?
Ja (lacht).
- Een musical of theater?
Ik heb niet genoeg ervaring om dat te proberen. Het is weer iets totaal anders dan stripboeken bijvoorbeeld. Ik ben niet muzikaal, ik vind het een mysterie hoe dat in zijn werk gaat. Maar City of Ghosts zou een toneelstuk kunnen worden, wie weet.
- Voelt het anders, om een film te maken?
Nee, uiteindelijk ga ik nog steeds zitten met een leeg vel papier voor me, waar ik iets uit niets probeer te maken. Maar de lat ligt hoger.
- Heb je die druk nodig?
Waarschijnlijk. Ik zou willen van niet. Maar er is iets daarin wat me voortstuwt.
- Kijk je naar de Harry Potter-films, omdat die zich ook afspelen in Londen? Of probeer je een andere kant op te gaan?
Londen is een van de meest gebruikte locaties in fantasy. Dat is een van de redenen waarom ik daarvoor koos, als grapje. Ook al spelen mijn verhalen zich af alsof ze in Londen plaatsvinden, het zijn fantasiewerelden die zichzelf Londen noemen. Maar het mooie van grote steden is dat je ze op talloze wijzen kunt weergeven. Ik heb niet het gevoel dat mijn Londen lijkt op dat van J.K. Rowling. Er is voldoende ruimte voor meer films die zich daar afspelen.
- Kijk je naar series als The Boys en Preacher om te zien hoe die verhalen naar televisie gebracht worden?
The Boys en Preacher zijn geweldig. Ze zijn mooie voorbeelden van hoe zeer gestileerde en ambitieuze, bizarre shows gemaakt kunnen worden. Die doen het erg goed. Ik hou ook van Good Omens, dat een liefdesbrief aan Terry Pratchett is.
- Heb je tijd om zelf te lezen?
Ik probeer honderd boeken per jaar te lezen. Ik loop er tien achter dit jaar. Dat levert me stress op. Ik kom net van de New York Comic Con, dus ik lees op dit moment comics. Het laatste deel in The Wicked + The Divine, dat prachtig is. Ik heb daarnaast een hele stapel Image Comics, zoals Middlewest en Isola en een paar andere die net begonnen zijn.
Wat boeken betreft is er een geweldige schrijver die M.L. Rio heet, zijn boek heet If We Were Villains en is gewoon verbijsterend. Of The Poppy War van R.F. Kuang, een pas verschenen fantasyroman met Chinese invloeden dat geweldig is. Ik ben zo benieuwd wat er elk jaar verschijnt. Elke schrijver zorgt voor meer lezers en opent de deur voor hen om meer verhalen te lezen.
- Hoor jij het dan nog zeggen dat niemand meer leest? Of dat de jeugd niet leest?
Nee, ik ben gelukkig omringd met de juiste mensen om dat niet te horen. Dat is zo’n idiote uitspraak.
- Het viel lezer Elisa Romana op dat je houdt van zwart, wit en rode kleuren voor de omslagen van je boeken. Waarom heb je voor dat kleurenschema gekozen?
Ik denk dat ik daar niet bewust voor gekozen heb. Het is gewoon wie ik ben. Ik ben nogal bleek, heb rood haar en draag graag zwart. Mensen vragen me of ik me kleed zoals mijn boeken. Maar ik was er voordat mijn boeken er waren, ik was zo eerst zelf. Ik vind het zo erg cool, de boeken zien er mooi esthetisch uit op de planken. Je kunt naar een boekwinkel gaan en op de fantasy-afdeling meteen zien waar mijn boeken staan. Ga naar die grote zwart, wit en rode rij en je bent er. Het was niet bewust, maar heel organisch.
- Dus het commerciële aspect kwam …
Daarna. Het begon heel organisch.
- En je blijft erbij dat je geen theater kunt maken?
Ik zie het niet voor me, maar wie weet? (lacht)
- Laten we twintig jaar in de toekomst springen. Hoeveel boeken, of hoeveel stapels boeken, heb je dan geschreven?
Geen idee. Ik probeer niet verder vooruit te kijken dan tien jaar. Ik hoop dat ik nog steeds schrijf en nog steeds lezers heb. Dat mensen mijn werk nog steeds ontdekken. Ik hoef de wereld niet te regeren, ik wil dat mensen me lezen.
- Heb je tips voor lezers om ‘vergeten’ auteurs zoals Tanith Lee op te zoeken?
Als je nog niets van Ursula Le Guin hebt gelezen, begin daar. Ontdek haar. Maar zij zal niet snel vergeten worden. Octavia Butler is ook een goed voorbeeld. Veel schrijvers en lezers zijn gefocust op wat er nu uitkomt, maar soms is omkijken ook belangrijk.
- Hoe voel je je vlak voor een van je nieuwe boeken uitkomt?
Dat is een fascinerende kwestie. De dag voor een nieuwe uitgave is heel spannend, de dag erna is heel treurig. Je had het gevoel dat de hele wereld zou veranderen en dat gebeurde niet. Dat jij zou veranderen en dat gebeurde niet. Je werkt jaren naar zo’n moment toe en hebt het gevoel dat die dag alles zal bepalen, dat iedereen jouw boek gaat lezen. Maar de waarheid is dat het overgrote deel van je lezers het boek pas een jaar later vindt, of twee jaar later, of tien jaar. A Darker Shade of Magic kwam vier-en-een-half jaar geleden uit en nog steeds kopen mensen hem voor de eerste keer. Ik ben er beter in geworden om niet alle druk op de eerste dag te leggen, want dan word je gek.
- Lezer Tessa van Ginkel vroeg of er meer verhalen in de Shades of Magic-serie komen?
Nog drie boeken, onder de naam Threads of Power. De eerste verhaallijn is Shades of Magic, de tweede is Threads of Power, waarvan het eerste deel in 2021 zou moeten verschijnen.
- Hoeveel boeken heb je nog gepland in de toekomst?
Ik ben bezig met boek twintig tot vijfentwintig, dus, een stuk of tien. Maar er komen zeker meer.
- Je bent nogal productief.
Niet productief genoeg, maar ik doe mijn best. Ik wil altijd meer doen.
- Dus als ik jou in één zin zou moeten omschrijven, zou ik zeggen: ‘Victoria stopt nooit’?
Dat zou waarschijnlijk de beste zin zijn die je kunt bedenken om mij te omschrijven.
Lees ook het Modern Myths Interview met Victoria Schwab deel 2, over haar proces om te schrijven, de kracht van verhalen en de verantwoordelijkheid die je als auteur daarbij draagt.
Meer interviews lees je in de rubriek Interviews
© 2019-2024 Modern Myths – Interview met Victoria Schwab deel 1Tekst: Yvette Hazebroek en Jeroen Geelhoed – Auteursfoto: Jenna Maurice – Lezersvragen: Young adults boeken en series (Facebook groep)
Reactie plaatsen