Na de opschudding die de eerste vijf afleveringen van Masters of the Universe: Revelation Part 1 veroorzaakten bij de He-Man fans van het eerste uur, is het nu tijd voor het tweede deel. Het is de conclusie van de visie van regisseur/schrijver Kevin Smith op een mogelijk vervolg op de tekenfilmserie van de jaren 80. Deel twee bevat – net als het eerste deel – vijf episodes van elk een klein half uurtje. Kortom, erg makkelijk te “bingen” dus! Lees de Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie van gastauteur Gerard Sombroek!
Door gastauteur Gerard Sombroek. Lees ook Gerards Masters of the Universe: Revelation Part 1 recensie.
LET OP: Spoiler waarschuwing!
Voordat ik met de recensie begin, laat ik je weten dat deze is opgedeeld in een spoilervrij gedeelte en een gedeelte met spoilers. In het gedeelte met spoilers worden commentaren gegeven op de insteek van het verhaal. De conclusie van dit artikel zal geen spoilers bevatten. Er wordt duidelijk aangeven wanneer het spoiler-gedeelte begint, zodat je zelf kan bepalen tot hoe ver je leest.
Geen prekerige woke-serie
Aan het einde van de recensie van Masters of the Universe: Revelation Part 1 had ik het over de cliffhanger waarmee geëindigd werd. Deze was niet alleen voor het verhaal spannend, maar ook voor de richting waarin de serie zou gaan. Tegenwoordig is “woke” nog steeds hot in Hollywood, maar helaas gaat dit vaak ten koste van goede verhaalvertelling en geloofwaardige karakterontwikkeling. En dat is zonde.
Even leek Masters of the Universe: Revelation ook deze kant op te gaan. Maar na het zien van deel 2 kan ik bevestigen dat dit niet het geval is. De serie predikt geen politieke boodschappen en leest de kijker niet de les. Helaas betekent dit niet automatisch dat het ook met de verhaalvertelling en karakterontwikkeling wel goed zit.
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Plottwists
Het verhaal van Masters of the Universe: Revelation gaat op spectaculaire wijze verder in de eerste aflevering van deel 2. Er komen naast diverse plottwists ook grote gevechten aan bod, waarbij de nodige doden vallen. Bekende figuren uit de speelgoedlijn moeten het onderspit delven terwijl Skeletor met zijn nieuwe krachten behoorlijk huishoudt. De toon is daarmee gezet en zorgt voor een vernieuwde interesse in de serie.
Helaas wordt die interesse behoorlijk op de proef gesteld, want de verhaalvertelling blijkt behoorlijk inconsistent te zijn. Waar in aflevering 1 een superkrachtig figuur alles om zich heen met het grootste gemak kapot slaat en de sterkste aanvallen van zijn tegenstanders kan weerstaan, wordt deze zelfde persoon door een groepje soldaten met touwen in bedwang gehouden in aflevering twee. Dat zorgt voor ongeloofwaardigheid binnen het verhaal.
Bizar achtergrondverhaal met geforceerde emoties
Maar dit is niet de enige inconsistentie. Zo vallen bepaalde personages behoorlijk buiten hun rol. Ze voeren ongeloofwaardige, onlogische acties uit of hebben een werkelijk absurd achtergrondverhaal. Skeletor is hier nog het grootste slachtoffer van, maar ook Evil-Lyn wordt niet gespaard. Waar kritische fans klaagden dat He-Man in deel 1 tekort werd gedaan, kan in deel 2 hetzelfde gezegd worden over Skeletor.
Er wordt in de serie een hoop tijd besteed aan hoe iedereen zich voelt. Masters of the Universe: Revelation gaat behoorlijk op de “emo”-tour, met veel gejammer en slachtoffer-gedrag. Het is allemaal erg aan de geforceerde kant en van aflevering twee tot de helft van aflevering vier vroeg deze recensent zich dan ook regelmatig af wat hij in vredesnaam zat te kijken. Een klein lichtpuntje is wel dat Teela een stuk zachtaardiger is geworden en minder onuitstaanbaar dan hoe ze in het eerste deel was.
Een epische climax met een zoetsappig einde
De laatste anderhalve episodes wordt alles echter in een stroomversnelling geschakeld en word je getrakteerd op epische gevechten. Het echte Masters of the Universe-gevoel wordt geraakt, zoals de artwork op de speelgoeddozen van vroeger dat deed. Er zitten ook hele mooie momenten tussen die zelfs voor een beetje kippenvel kunnen zorgen.
De epische eindstrijd wordt op meerdere vlakken gestreden en alle elementen komen goed aan bod. De epiloog is dan weer wel iets aan de emo-zoetsappige kant, maar dat kan de serie wel vergeven worden. Ook wordt er gehint naar een eventueel vervolg op de serie. Maar of dat nu zo verstandig is, daar heb ik mijn twijfels over…
Waarschuwing! De spoilers beginnen hier
Let op, lees dit volgende gedeelte alleen als je de complete serie al gezien hebt of als je het niet erg vindt om het verhaal alvast voor een groot deel verklapt te krijgen. Hoe dan ook, je bent bij deze gewaarschuwd! Klik hier voor de spoilervrije conclusie.
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Skelegod heeft de Power
Prince Adam (Chris Wood (Supergirl, The Vampire Diaries)) overleeft Skeletors aanval uit de laatste aflevering van deel 1. Dit is eigenlijk wat ongeloofwaardig, aangezien hij doorboord werd. Maar voor de serie is het wel beter dat hij blijft leven natuurlijk. De Sorceress (Susan Eisenberg (Justice League Unlimited)) teleporteert met haar laatste krachten de helden in veiligheid en wordt daarna door Skelegod – de “Power”-versie van Skeletor – vermoord. Vervolgens promoveert hij Evil-Lyn tot de nieuwe Sorceress van Castle Grayskull dat nu in zijn handen is.
Skeletor is vastberaden He-Man/Adam alsnog te doden en dankzij Evil-Lyn weet hij precies waar ze zijn. Met zijn godenkrachten kan hij hele mensenmassa’s veranderen in ondode soldaten en op deze manier moeten Fisto en Clamp Champ het onderspit delven. Dat gebeurt echter niet voordat Fisto de zeer ongepaste ‘I would like to fist him’ opmerking maakt. Serieus? Maken dit soort slechte, banale grappen een tekenfilmserie opeens geschikt voor volwassenen?
Savage He-Man
Skeletor vindt Adam, maar Adam heeft een verrassing voor hem in petto. Prins Adam heeft zijn zwaard namelijk helemaal niet nodig om de “Power” te krijgen. Het zwaard zorgt er alleen voor dat hij controle over de ruwe kracht kan behouden. Zonder zwaard verandert Prince Adam in “Savage He-Man”. Wat volgt is een spectaculair over-the-top gevecht tussen Savage He-Man en Skelegod.
Savage He-Man is hier duidelijk een kopie van de Hulk. Uiteindelijk weten de helden weg te vluchten van Skeletor dankzij de magie die Teela heeft geërfd van haar moeder, de Sorceress. Iets wat He-Man fans van het eerste uur natuurlijk al lang wisten.
Bergafwaarts
Vanaf hier gaat het eigenlijk mis wat het verhaal betreft. De nadruk wordt gelegd op hoe zwaar Evil-Lyn (Lena Headey (Game of Thrones, Dredd)) het wel niet heeft door de toxische relatie met Skeletor en hoe hij haar uitbuit. Beast Man – die trouw is aan Evil-Lyn – praat op haar in dat ze zich los moet vechten van Skeletor. En vanaf daar gaat het bergafwaarts.
Skelegod is opeens totaal niet meer bezig met het opsporen van Adam en Teela. Hij focust zich nu op alle macht van het universum tot zich te krijgen. En dit terwijl hij het vermoorden van He-Man/Adam eerst nog zo belangrijk vond. Met zijn god-achtige krachten zou Adam opnieuw vinden een peulenschil moeten zijn. Want naar eigen zeggen hoeft hij er immers alleen maar aan te denken om het te laten gebeuren…
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Trauma-Lyn
Vervolgens probeert Evil-Lyn zich los te wrikken uit Skeletors ijzeren grip, maar niet voordat ze aan Beast Man haar werkelijk absurde levensverhaal vertelt. In haar jeugd wilden haar ouders haar opeten (!) omdat ze geen geld hadden voor voedsel.
Lyn is vervolgens gevlucht en heeft twintig jaar in de riolen van Eternia geleefd. Totdat Skeletor haar op een dag vond en haar onder zijn hoede nam. Dit is echt het meest belachelijke achtergrondverhaal dat ik ooit gehoord heb. Is dit het beste waarmee de schrijvers konden komen?
De teloorgang van Skeletor
De manier waarop Evil-Lyn vrijkomt van Skeletor is echt te gênant voor woorden. Ze verleidt hem tot seks, maar daarvoor moet Skelegod wel de Power uitschakelen. Want anders zou Evil-Lyn het ondeugende vermaak niet overleven.
Skeletor – die nu een god is en geobsedeerd is door macht – vindt een nummertje maken kennelijk belangrijker dan datgene waar hij werkelijk voor leeft. Binnen no-time verandert hij terug naar de “gewone” Skeletor om aan zijn sterfelijke behoeftes te voldoen. Wat volgt is een tenenkrommende zoen-scène tussen Evil-Lyn en Skeletor.
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Share the Power
Evil-Lyn weet He-Mans zwaard van Skeletor te ontfutselen. En voordat Skeletor het doorheeft, roept nu Evil-Lyn ‘By the Power of Grayskull!’ en verandert in een soort vrouwelijke “dude-bro” met megaspieren. Kennelijk kan nu echt iedereen de Power aanroepen als ze het zwaard in handen hebben. Skeletor slaat op de vlucht en vanaf dat moment is Evil-Lyn de nieuwe schurk van de serie geworden: God-Lyn.
Lyn’s grootse plan? Het hele universum vernietigen. Want haar hele leven is immers enkel pijn en leugens geweest en niks heeft nu nog zin. Zo’n slachtofferrol aannemen maakt een personage niet sterk en doet juist afbreuk aan Evil-Lyn. Wat volgt is een soort “J.J. Abrams”-vertelling, waarbij alles nog grootser dan eerst opgeblazen en vernietigd moet worden door de nieuwe dreiging. Ik durf nu eigenlijk niet te zeggen aan welk personage meer afbreuk gedaan wordt: Skeletor of Evil-Lyn.
Kick-ass Cringer en Orko
Maar Skeletor is niet de enige die buiten zijn rol valt. Waar hij van een gevaarlijke, sluwe demon verandert in een gefrustreerd, zielig en kortzichtig mannetje die alles doet voor wat vrouwelijke aandacht, zijn twee andere personages juist enorm stoer geworden: Cringer en Orko.
Zo redt Cringer onder andere Adam en zijn vrienden van Skelegod en gaat hij ook zonder twijfel de strijd aan met monsters die duidelijk sterker zijn dan hemzelf. Dit kan nog net geloofwaardig zijn in de eerste aflevering, omdat daar de nood echt het hoogst was. Maar in alle andere scènes klopt dit eigenlijk niet.
Een ander personage dat terugkeert is Orko. De manier waarop hij terugkomt is overigens logisch en goed uitgelegd. Maar wat niet uitgelegd wordt, is hoe hij van een mislukte hof-tovenaar ineens veranderd is in een soort “Gandalf the White”. Desondanks zijn deze scènes met Orko wel erg tof, maar helaas ook hier weer een beetje geforceerd.
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Epische eindstrijd
Uiteindelijk moeten He-Man en Skeletor samenwerken om God-Lyn te stoppen. Adam gebruikt zijn zwaard om zowel zichzelf als Skeletor te veranderen in hun He-Man- en Skelegod-vorm. Skeletor begrijpt dit niet en vraagt waarom. He-Mans antwoord: ‘Because I want you to know what saving the universe feels like.’ Kippenvel!
Dit is op en top He-Man en samen trekken ze ten strijde tegen de veel machtigere God-Lyn. Uiteindelijk wordt Teela de nieuwe Sorceress en zij is eigenlijk de enige die in deze vorm Evil-Lyn kan stoppen. Dit betekent dat Skelegod zich alweer snel tegen He-Man keert. Dat is dan wel weer in lijn met het karakter van Skeletor. Het is alleen jammer dat er geen hersens zitten onder zijn schedelpan.
Horde teaser
Op het einde van Masters of the Universe: Revelation Part Two wordt er gehint naar een vervolg. De nieuwe schurk lijkt in eerste instantie “Motherboard” te zijn van de cultus van Tri-Klops en zijn technologie aanhangers. Maar al snel blijkt deze Motherboard een onderdeel te zijn van “The Evil Horde”. Het grappige is dat The Horde eigenlijk de schurken zijn in de She-Ra serie; de vrouwelijke equivalent van He-Man. Maar in de speelgoedlijn zat The Horde er wel degelijk in verwerkt, dus het past zeker.
Hoewel de strijd tussen magie en technologie – waar in deel 1 ook al mee gespeeld werd – mij aan een kant erg aanspreekt, weet ik niet of kijkers zitten te wachten op nog meer Masters of the Universe: Revelation. Als het zo’n geforceerde emo-trip blijft, vind ik het persoonlijk eigenlijk wel mooi geweest.
Masters of the Universe: Revelation Part 2 recensie – Vermakelijke, gebrekkige fantasy
Masters of the Universe: Revelation is een vermakelijk fantasy verhaal, maar wel eentje met gebreken. Het is een episch, maar inconsistent verhaal dat op bepaalde momenten heel erg als He-Man and the Masters of the Universe aanvoelt, maar op een heleboel andere momenten ook weer totaal niet.
Zie het maar als een op zichzelf staand verhaal waarin de Masters of the Universe figuren een rol spelen. Eigenlijk een beetje zoals je vroeger wellicht zelf met je He-Man action figures speelde…
Masters of the Universe: Revelation Deel 2 is nu te zien op Netflix. Bekijk hier de trailer:
Titel: Masters of the Universe: Revelation Deel 2
Regisseurs: Adam Conarroe en Patrick Stannard
Acteurs: Sarah Michelle Gellar, Mark Hamill, Lena Headey, Chris Wood
Uitgever: Netflix
Medium: Netflix
Genre: Fantasy / Avontuur / Actie
Lees meer Modern Myths recensies!
© 2019-2024 Modern Myths / Beeldmateriaal: © Netflix
Reactie plaatsen