The Wretched – Heksen, tienerdrama en verloren kinderen

De regisserende broers Pierce brengen ons na Deadheads weer een horrorfilm, al is The Wretched een stuk serieuzer dan de slapstick humor van die zombie comedy. De trailer (zie onderaan deze recensie) bracht best wat teweeg en de film stond in het buitenland zelfs een tijdje bovenaan de lijsten van best bekeken film. Vanaf 25 juni kun je hem ook in de Nederlandse bioscopen zien. Lees in onze The Wretched recensie of de film je tijd waard is.

Door de huidige lockdown krijgen veel kleinere films niet de kans op een bioscooprelease. Ze zijn gedoemd tot een Video On Demand release op een van de vele kanalen, wachtend tot ze ooit worden ontdekt door een nieuwsgierige kijker. The Wretched is een van de films die te lijden had van de corona-situatie. Nu we weer wat meer mogen, verschijnt de film in Nederland alsnog in de bioscoop. En dat is voor liefhebbers van bovennatuurlijke wezens en folklore goed nieuws, al zullen horrorfans het gevoel hebben een en ander al eerder gezien te hebben.

Een rustig dorpje met vreemde buren

Ben is een zeventienjarige puber die meer moeite heeft met de scheiding van zijn ouders dan hij wil toegeven. Hij woont bij zijn moeder, maar na een voorval waarbij hij zijn arm breekt, stuurt zij hem naar zijn vader Liam. In het rustige dorpje is zo weinig te doen dat Ben zich niet zo snel in de nesten zou moeten kunnen werken. Zijn vader heeft een jachthaventje waar Ben aan de slag kan. Al snel heeft hij het aan de stok met een paar rijkeluiskinderen, maar gelukkig is zijn collega Mallory een fijne afleiding. De buren van Liam zijn een aardig stel met twee jonge kinderen. Maar Ben merkt op dat de buurvrouw zich vreemd gedraagt. En als de buurman dan ook nog ineens ontkent kinderen te hebben gaan de alarmbellen af. Ben gaat op onderzoek uit.

The Wretched recensie: Geen sprookje

The Wretched is een bovennatuurlijke film met een heks. Niet zo eentje uit Hans en Grietje, maar een bovennatuurlijk wezen dat leeft onder de wortels van een oude eik. Ze eet kinderen en kan er uitzien als je vrouw of je beste vriendin. Met een paar woorden ben je volledig in de ban van deze boomgeest. Gelukkig kan je deze wezens herkennen aan bloemen die verwelken in de nabijheid van de “wretch” en kunnen ze niet tegen zout (van oudsher wordt zout reinigende eigenschappen toegeschreven en heeft het een belangrijke plaats in veel religies). De wretch is gebaseerd op verschillende folklore, maar met name die van Black Annis springt eruit.

Black Annis

In Leicestershire zou Black Annis de heuvels onveilig maken. Bij een grot achter een grote, oude eik woonde ze tussen de wortels en leefde ze op verdwaalde schapen en kinderen. Deze vilde ze met haar ijzeren klauwen en ze droeg hun huid om haar middel (Black Annis is overigens ook een van de persoonlijkheden van Crazy Jane uit Doom Patrol en maakt haar opwachting in aflevering negen van seizoen 1). Maar ook de Boo Hag, die de bayou’s van de zuidelijke staten van Noord-Amerika onveilig maakt, is een inspiratie geweest. Voornamelijk het vermogen van de Boo Hag om iemands huid te dragen is gebruikt voor de wretch. Haar uiterlijk is gebaseerd op het werk van striptekenaar Mike Mignola (Hellboy), wiens stijl sprookjesachtig is, maar toch verankerd in de realiteit. De CGI die gebruikt wordt om de heks in The Wretched tot leven te brengen zit goed in elkaar. Vaak heb ik wat problemen met computerbeelden, maar hier wordt het goed gebruikt. Misschien helpen de donkere beelden hieraan mee, maar nergens ziet het er nep of te gelikt uit.

You’re so cool Brewster!

The Wretched doet behoorlijk denken aan Fright Night uit 1985, waar een tiener zijn buurman verdenkt van vampirisme. Al heeft The Wretched geen Evil Ed (Stephen Geoffreys) of Peter Vincent (Roddy McDowall) maar wel een tiener die zijn buren bespied met een verrekijker, tieners die elkaar leuk vinden maar hier erg ongemakkelijk over doen en natuurlijk een bovennatuurlijk wezen dat achter de tieners aanzit. Als je hier nog een beetje The Blair Witch Project door mengt heb je een aardig idee over de toon van de film.

Wel heeft The Wretched last van een kleine identiteitscrisis. Naast de horrorelementen zien we ook de bekende tienerdrama. Hormonen die gieren, het egoïsme van een puber en de stress die een scheiding met zich meebrengt. Het zorgt voor een beetje verdieping van de personages, maar is niet erg interessant voor een doelgroep die net iets ouder is. Het gedrag is bij vlagen zelfs irritant te noemen.

The Wretched recensie: stijlvolle fantasie, maar niet heel origineel verhaal

Brett en Drew T. Pierce tonen zich meer dan capabele regisseurs met stijlvolle shots en inventief camerawerk, maar wat schrijfwerk betreft, is hun verhaal niet heel origineel. Wel is er goed omgegaan met het budget door te kiezen voor suggestie en veel aan de fantasie over te laten. Het tempo zit er flink in, waardoor sommige plotgaten misschien niet gelijk opvallen. Echter zitten er wel enkele in, zoals de informatie die over de heks te vinden is op het internet. Een van haar krachten is juist dat je alles over haar vergeet, dus waar die hits vandaan komen? Maar dat zijn kleine dingen. Hoewel The Wretched alles bij elkaar een degelijke horrorfilm is, had er zeker meer in gezeten.

The Wretched draait vanaf 25 juni in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Lees meer Modern Myths-recensies!