Met The Lord of the Rings: The Rings of Power zet Prime Video, na The Wheel of Time uit november 2021, opnieuw in op high fantasy. Maar waar de epische saga van Robert Jordan voor televisiekijkers wellicht nieuw was, kent het grote publiek de wereld van auteur J.R.R. Tolkien natuurlijk al van de filmtrilogie van regisseur Peter Jackson. Niet alleen moet Prime Video dus de literaire fans van In de ban van de ring voor zich winnen, maar ook de liefhebbers van de baanbrekende films uit 2001 t/m 2003. Lees in onze The Rings of Power recensie of deze terugkeer naar Midden-aarde aan al deze verwachtingen voldoet, of dat deze streaming serie beter in het duister verborgen had kunnen blijven…
Op zoek naar leuke hebbedingen rond The Lord of the Rings? Kijk dan bij onze Modern Myths Merchandise – De magie van The Lord of the Rings artikel!
Met The Lord of the Rings: The Rings of Power eist Prime Video vanaf 2 september je vrijdagavond op, met een epische terugkeer naar de wereld van Middle-earth (Midden-aarde). Net als House of the Dragon – een prequel in de fantasy-wereld van Westeros – wordt in The Rings of Power een verhaal verteld dat ver speelt voor de gebeurtenissen in The Lord of the Rings.
Pak The Silmarillion er maar vast bij
Maar waar de bloederige geschiedenis van de familie Targaryen enkel verwijst naar wat er in Game of Thrones gebeurt, zien we in The Rings of Power personages als Galadriel en Elrond in hun jonge jaren verschijnen. Zij spelen ook in The Lord of the Rings een belangrijke rol.
Ga dus met ons mee naar de Tweede era van Middle-earth, waarin een bekend kwaad zijn wrede kop opsteekt. De wereld van elfen, mensen en dwergen zal voor altijd veranderen. Het is verbazend om te zien hoe hardcore de “lore” uit de werken van Tolkien in deze serie verwerkt is. Pak je exemplaar van The Silmarillion er maar vast bij, want we duiken diep de geschiedenis van Tolkiens wereld in!
The Rings of Power recensie – Eerbetoon aan Tolkien
Een beschamend feitje: ik ben zelf nooit door The Silmarillion heen gekomen. Veel van de boeken die na Tolkiens dood door zijn zoon Christopher Tolkien zijn uitgebracht, zoals Beren and Lúthien, heb ik gelezen. Maar de vaak mythologische ontstaansgeschiedenis van Middle-earth die J.R.R. Tolkien in De silmarillion beschreef, vond ik destijds te droog om van te genieten. Ik las In de ban van de ring toen ik een jaar of tien was. De silmarillion was toen nog te hoog gegrepen voor mij. Daarna heb ik het werk nooit meer opgepakt.
Maar nu ik The Rings of Power gezien heb, is mijn interesse om dat boek nog eens te proberen weer aangewakkerd. Die punten heeft Prime Video dus al gescoord. En eerlijk is eerlijk, de makers van de serie zijn grote Tolkien-fans. Of in ieder geval willen ze zijn werk eren. Toch heeft deze streamingserie ook duidelijk een eigen gezicht. Er wordt veel indrukwekkends getoond. Maar of de serie net zo toegankelijk is als House of the Dragon, valt nog te bezien.
Morgoth, de Zwarte Vijand
Laat ik voorop stellen dat ik erg blij ben dat The Rings of Power niet zwicht voor de verlokking om lastige elementen uit het verhaal te schrappen om een grote gemene kijkersdeler te bedienen. Het werk van Tolkien is doorspekt van mythes en saga’s uit de Noordse geschiedenis, waarbij sommige elementen zelfs religieus aandoen. Zo is Valinor – het land aan de overkant van de zee – in The Lord of the Rings welhaast een soort hemel in het hiernamaals. Elfen mogen daar, na hun leven in Midden-aarde, naartoe om nooit meer terug te keren. Het is een soort Walhalla, dat in deze serie ook zo verbeeld wordt. In Valinor is het licht.
Dat licht is iets wat de jonge Galadriel (Morfydd Clark (Pride and Prejudice and Zombies, Dracula)) niet zomaar accepteert als de enige waarheid. Zij wil weten wat het verschil is tussen goed en kwaad, het licht en het donker. Haar broer Finrod probeert haar daarin van advies te voorzien. En wanneer de oorlog tegen Morgoth – de eerste Dark Lord, de Zwarte Vijand – uitbreekt en de elfen naar Midden-aarde reizen om hem te bestrijden, hebben de twee elkaar hard nodig.
The Rings of Power recensie – Vrede tegen elke prijs
Het verhaal in The Rings of Power begint eigenlijk pas goed als Galadriel aan het einde van die oorlog uit de Eerste era verbeten op zoek is naar een dienaar van het kwaad, waarvan ze zeker weet dat hij de strijd overleefd heeft: Sauron. High King Gil-galad (Benjamin Walker (Abraham Lincoln: Vampire Hunter, Jessica Jones)) is de eeuwenlange strijd echter meer dan zat. Hij wil vrede in de wereld. Hij beloont de elfenkrijgers door ze terug naar Valinor te sturen en draagt politicus en schrijver Elrond (Robert Aramayo (Antebellum, Game of Thrones)) op om Galadriel over te halen dit te accepteren.
Elrond moet kiezen tussen de verantwoordelijkheid naar zijn koning en zijn vriendschap met Galadriel. Ook krijgt hij opdracht om meestersmid Celebrimbor (Charles Edwards (The Witches)) te helpen met een groots project. Celebrimbor wil iets maken wat de eeuwen kan doorstaan. Iets wat zijn naam voor altijd in de geschiedenis van de wereld etst. Elrond en de meestersmid reizen af naar de enigen die hen daarbij kunnen helpen: de dwergen van Khazad-dûm.
Mensen, elfen en dwergen
In Khazad-dûm worden de beide elfen echter niet hartelijk ontvangen. Elrond moet zich beroepen op zijn vriendschap met prins Durin IV (Owain Arthur (Babylon)). Durin heeft echter ook redenen om kwaad te zijn op zijn voormalige vriend. En ook in Khazad-dûm wordt een geheim verborgen. Een geheim dat – als je de geschiedenis van Midden-aarde en The Lord of the Rings een beetje kent – desastreuze gevolgen kent.
Tegelijkertijd komen de mensen van The Southlands in aanraking met huiveringwekkende voortekenen van kwaadaardige machten. Een koe geeft zwarte, teerachtige melk en dorpen in de omgeving zijn aangevallen, geplunderd en in brand gestoken. Elfenkrijger Arondir (Cruz Cordova) mag eigenlijk naar huis, maar besluit nader onderzoek te doen naar de voortekenen. Maar het is niet alleen zijn plichtsgevoel en eer die hem laten blijven. Hij heeft gevoelens voor Bronwyn (Nazanin Boniadi), een mensenvrouw die met haar zoon Theo probeert te overleven.
En natuurlijk hobbits
En dan is er tot slot nog het reizende volk van de Harfoots, een van de drie verschillende hobbit-rassen. Zij verbergen zich voor de mensheid en de andere wezens van Midden-aarde. Maar ook zij zien de voortekenen van het dreigende gevaar. Als op een dag een mysterieuze meteoriet neerstort, raken Nori Brandyfoot (Markella Kavenagh (The Gloaming)) en haar vriendin Poppy Proudfellow in de grotere geschiedenis van de wereld betrokken. Galadriel, op haar beurt, ontmoet een man – Halbrand (Charlie Vickers) – waarvan het afwachten is wat zijn rol in het geheel zal zijn.
Kortom, er is een grote schare aan personages, verspreid over de wereld. Sommigen komen uit de werken van Tolkien, sommigen zijn speciaal voor The Rings of Power bedacht of bewerkt. Maar iedereen krijgt voldoende aandacht. Er ontvouwt zich een verhaal door de eeuwen heen, waardoor je wel bij de les moet blijven. Maar na de introductie van de Eerste era is het duidelijk dat deze serie zich vooral bekommert om de tragische geschiedenissen uit de Tweede era. De era waarin “the one ring” – de ene ring – gesmeed wordt.
The Rings of Power recensie – Hoogmoed komt voor de val
Hoogmoed zal dan ook een grote rol spelen in The Rings of Power. Nu al zie je dat Celebrimbor te ijdel is voor zijn eigen bestwil. Elrond is daarbij nog te jong (voor zover je daarover kunt spreken bij een elf) om die voortekenen te kunnen duiden. Laat staan in te grijpen. Ook de dwergen gaan hun ondergang met open ogen tegemoet. En in de wereld van de mensen zijn de leiders ook echt mens. Met alle ellende dat daaruit voort zal komen. En dan is er natuurlijk de vraag of Sauron nog in de wereld is…
The Rings of Power zal dan ook geen vrolijke serie worden. De tragedies van de elfen, dwergen en mensen in de Tweede era zullen genadeloos in beeld gebracht worden. Maar wat een prachtige beelden zijn dat! Het is genieten van de karakteristieke tronies van de dwergen in Khazad-dûm, de pracht en praal van de elfen en de middeleeuwse smerigheid van de mensheid. Ook monsters komen al snel voorbij. Vooral aan de sneeuwtrol, de orks en de goblins zie je hoe ver de special effects gekomen zijn sinds de The Lord of the Rings-trilogie.
Epische, mythische elementen
Als liefhebber van J.R.R. Tolkien kon ik alles in The Rings of Power goed volgen. Zelfs zonder het lezen van The Silmarillion viel alles op zijn plaats. De Silmaril juwelen zelf worden ook tussen neus en lippen door genoemd. En zoals gezegd, zijn de mythische, zelfs religieuze, elementen van de epische wereld van The Lord of the Rings onveranderd aanwezig. Je moet dus wel tegen onverklaarbare details in de ontstaansgeschiedenis van de wereld kunnen en de herkomst ervan accepteren. Anders zal je struikelen over deze zaken die we maar beter als “magie” kunnen bestempelen. Of als “goden” moeten aanduiden.
Ik hoop echter dat ik ernaast zit en ook het grote publiek deze mythische elementen in de serie waardeert. Zelf ben ik nog altijd teleurgesteld dat het personage Tom Bombadil niet in de The Lord of the Rings-filmtrilogie is verschenen. Dit mythische figuur fascineerde me als jonge lezer mateloos. Wat voor natuurkracht is hij en hoe is hij in Midden-aarde verschenen? Ik weet haast zeker dat de makers van The Rings of Power hem wel in de films hadden gestopt, als zij In de ban van de ring hadden gemaakt.
Serieuze high fantasy naar de boeken en films
Kortom, ik ben best enthousiast over deze nieuwe reis in de wereld van Tolkien. In de eerste aflevering is het wellicht even wennen als je de elfenkinderen van Valinor met een nogal Engels accent hoort spreken. Maar al gauw bevind je je toch echt tussen de “high fantasy” wezens en werelden waarmee Tolkien het genre geschapen heeft. De makers nemen alles zeer serieus, al dreigt het af en toe mis te gaan. Zo valt Poppy bijvoorbeeld nogal kinderachtig in de modder. De Harfoots moeten uitkijken dat ze niet op de Ewoks uit Star Wars of de Nelwyns uit Willow gaan lijken.
Het zal je ook opvallen dat veel personages in The Rings of Power lijken op de acteurs uit The Lord of the Rings. Nori en Poppy lijken op Frodo en Sam, Galadriel vecht als Legolas, Durin IV bromt als Gimli. En sommige mannen in de mensenwereld hebben veel weg van Viggo Mortensen – Aragorn. Zoals gezegd wordt er een duidelijke link gelegd naar zowel de boeken als de films.
The Rings of Power recensie – Een mythische terugkeer naar Middle-earth
Alleen al in de eerste twee afleveringen zien we onder andere Valinor, Rhovanion, Lindon en dus ook Khazad-dûm. Alles is even mooi en de beelden zijn machtig. Kijk ook naar de kostuums van de acteurs. Zo is het harnas van Arondir werkelijk schitterend. De natuur van Middle-earth komt ook weldadig in beeld en de orks en andere monsters in die wereld zijn nog enger dan in de filmtrilogie. De taal die gebezigd wordt in de serie is, waar toepasselijk, poëtisch en ook dat detail draagt bij aan de Tolkien-sfeer.
In het belangrijkste zijn de makers dus alvast geslaagd: The Rings of Power voelt als The Lord of the Rings. Niet alleen het Midden-aarde uit de boeken, maar ook uit de films. En dat is heel knap gedaan. De nieuwe elementen in de serie storen mij niet. Maar dat kan dus ook zijn omdat ik The Silmarillion nooit uitgelezen heb. Maar zoals gezegd wakkerden de eerste afleveringen van deze serie wel het gevoel aan dat ik dat gemis goed moet maken. Of in ieder geval The Lord of the Rings voor de zoveelste keer opnieuw te lezen.
Mythisch, mooi, maar slordig
Maar hoewel The Rings of Power seizoen 1 je acht lange afleveringen vol prachtige beelden schenkt, komt er pas in de laatste twee episodes wat vaart in het verhaal. Lange tijd blijft het onduidelijk waar de serie nu naartoe wil en van ringen is al helemaal geen sprake. De hoofdpersonen worden uiteindelijk wel richting hun lotsbestemming gemanoeuvreerd en er is ook zeker een plottwist die je op het verkeerde been zet. Maar het komt allemaal nogal onbeholpen bij elkaar en mijn eerste enthousiasme begon steeds wat meer af te nemen.
Keer op keer krijg je namelijk de meest spectaculaire fantasy-beelden voorgeschoteld, maar net zo vaak val je van je stoel van verbazing over de knullige dialogen en geforceerde handelingen om aan het plot te voldoen. Zo wordt er een voorwerp ontdekt dat onmiddellijk door een personage gelinkt wordt aan een beeldhouwwerk achter een klimop op nog geen tien passen afstand. Op een ander moment betovert Galadriel haar paard om harder te lopen en een vijand in te halen, terwijl Halbrand ineens vanuit de tegenovergestelde richting komt aandenderen. Terwijl ze vanaf hetzelfde punt vertrokken…
Mijn excuses
Ik betrapte me erop dat ik elke aflevering excuses maakte voor de plotgaten en onlogische wendingen in het verhaal. ‘Halbrand komt uit de streek en kent de shortcuts om zijn vijand in te halen’. Of: ‘Zo’n vuistgevecht met een uit de kluiten gewassen ork die je niet eerder in het vijandige leger zag, vonden we ook leuk in Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark’.
Maar eigenlijk zou dat niet moeten hoeven bij een serie van dit kaliber. Het lijkt erop of het enorme budget van Amazon Studios vooral naar de special effects is gegaan en dat er voor de scriptschrijvers niets meer overbleef. Als je hen op IMDB opzoekt, kom je er ook al snel achter dat deze serie voor de meeste van hen ook het eerste, grote project is. En dat zie je terug in het eindproduct.
The Rings of Power recensie – Zeer guilty pleasure
Inmiddels zijn er ook voldoende YouTube-filmpjes te vinden met recensenten die de draak steken met elke idioterie in het verhaal. En dat is jammer, want de makers zijn wel trouw aan het werk van Tolkien. Ze gebruiken zijn taal, proberen poëzie erin te verwerken en noemen locaties die je terug kunt vinden in zijn The Lord of the Rings-trilogie.
En dat maakt dat ik een tweede seizoen van The Rings of Power toch zal gaan kijken. Alleen dus al vanwege de betoverende beelden. Wel hoop ik dat de schrijvers hulp gaan krijgen om het verhaal vloeiender te laten verlopen. Tolkien heeft piketpaaltjes uitgezet waarlangs de serie zich zal moeten voortbewegen, maar ik zou graag zien dat The Rings of Power seizoen 2 dat niet op deze hink-stap-sprong-manier zal blijven doen. Anders pak ik er uiteindelijk toch liever de boeken bij, dan deze serie nog eens te bekijken.
The Lord of the Rings: The Rings of Power seizoen 1 streamt op Prime Video. Bekijk hier de trailer:
Titel: The Lord of the Rings: The Rings of Power
Regisseurs: J.A. Bayona, Wayne Yip
Acteurs: Morfydd Clark, Nazanin Boniadi, Robert Aramayo, Owain Arthur
Uitgever: Amazon
Medium: Prime Video
Genre: High fantasy
Lees meer Modern Myths-recensies!
The Rings of Power recensie: © 2022-2024 Modern Myths / Beeldmateriaal: © Prime Video
Reactie plaatsen