De kleuren van schaduw recensie – Modern Myths

De kleuren van schaduw recensie – Tweede limited edition van de Schemering trilogie

Het is vier maanden nadat Kell zijn leven onherroepelijk aan dat van kroonprins Rhy verbond. Vier maanden sinds Lila de wetten van magie teisterde en vier maanden nadat Rood Londen bijna in de macht van Zwart Londen viel. De stad maakt zich op voor de “Essen Tasch”. Bij de Element Spelen – een extravagante internationale magiewedstrijd – strijden de beste magiërs van Arnes, Vesk en Faro om de titel. Ondertussen komen oude en nieuwe vijanden dichterbij en moet Kell kiezen tussen zijn loyaliteit voor de koninklijke familie van Arnes of zijn wens om vrij te zijn. Luistert hij naar zijn hart of zijn hoofd? En zal Lila zijn hoofd net zo op hol brengen als in het eerste deel van de Schemering trilogie? Lees het in onze De kleuren van schaduw recensie!

In 2019 sprak Jeroen Victoria Schwab in Amsterdam. Lees zijn Interview met Victoria Schwab. Lees ook onze recensies van Gallant, Bridge of Souls en Het Onzichtbare Leven van Addie LaRue.

Kun je nog meer van een boek gaan houden door de manier van uitgeven? Ik ben nu overtuigd van wel! De Nederlandstalige “limited edition” van De kleuren van schaduw door V.E. Schwab – uitgegeven door Boekerij – is prachtig. Dit hardcover exemplaar met een zwarte cover heeft bedrukte “edges” die een plattegrond van Rood Londen vormen. Onder de “dust cover” prijkt een sprankelende gouden kaft met een afbeelding van een schip en de woorden “Stas reskon” – een uitspraak in het Arnees die de lezer al snel zal herkennen.

Alles aan deze uitgave trekt je de wereld in van Rood Londen. De wereld van Kell, Lila, Alucard en Rhy. Waar iedereen een eigen agenda heeft, dromen en doelen. Die soms niet verenigbaar zijn met die van de ander. Maar dat maakt het onmogelijk dit boek neer te leggen als je eenmaal begonnen bent met lezen.

Vier Londens

De kleuren van schaduw is het tweede deel in de Schemering trilogie. In het eerste deel – De kleuren van magie – maakten we kennis met Kell, Lila en Rhy. Kell is een Antari: iemand met een speciaal soort magie die in staat is om tussen werelden te reizen. Die werelden zijn verschillende versies van de stad Londen, waarin Rood Londen degene is waar Kell door de keizerlijke familie Maresh in huis is genomen toen hij nog heel klein was.

Hij noemt Rhy – de kroonprins – zijn broer, maar voelt zich vaker bezit van de familie dan onderdeel ervan. Het is zijn taak als Antari om tussen de Londens te reizen en contact te houden. Althans, met Grijs Londen – het Londen waar hij Lila tegen het lijf loopt. Met de andere Londens (Wit Londen waar broer en zus Danes met “hun” Antari Holland in het eerste deel zijn verslagen) en Zwart Londen (dat ooit ten onder is gegaan aan magie) is geen contact. Totdat Kell een magische steen in zijn bezit krijgt dat blijkt te komen uit Zwart Londen, en langzaamaan Rood Londen wil overnemen…

De kleuren van schaduw recensie – Vechten voor je plek

Het einde van het eerste deel in de serie legt het fundament voor het tweede. Zoals bij elke goede serie. Kells leven is onherroepelijk verbonden aan dat van Rhy. Rhy leeft zolang Kell leeft en andersom. En Lila… Lila hoort in Grijs Londen, maar die stad heeft ze voorgoed de rug toegekeerd.

Lila vecht hard voor een plekje in Rood Londen en lijkt dat gevonden te hebben bij niemand minder dan de beroemde kapitein Alucard Emery, aan boord van de Nachtspits. Het verontrust haar hoe thuis ze zich daar voelt en hoe erg op haar gemak. Het is niets voor Lila om zich ergens aan te hechten. Zodra Alucard hen dan ook terug naar Rood Londen neemt om zelf mee te doen aan de Essen Tasch, vindt ze een manier om zich weer vreselijk in de nesten te werken.

De dief en de Antari

Kell is in dit deel wat opstandiger. Hij denkt vaak aan Lila, zonder te willen toegeven dat hij wat voor haar voelt. Ze heeft hem immers achtergelaten zonder ook maar één keer om te kijken. Hij is rusteloos. Hij is gestopt met het smokkelen van magische goederen tussen Rood en Grijs Londen. Zijn plek is bij de koninklijke familie, maar is dat zo omdat de koning en koningin om hem geven of omdat hij Rhy moet beschermen?

Als Rhy een plan bedenkt om Kells gedachten te verzetten, duurt het niet lang voordat hij ziet waarom het hem én de prins zelf goed kan doen. Alle ogen in Rood Londen zijn namelijk gericht op de Essen Tasch en er is niemand die op hem let. Het is een uitgelezen kans om zijn eigen magische krachten te testen, om stoom af te blazen en zijn gedachten te verzetten.

De kleuren van schaduw recensie – De Element Spelen

Lila ziet in de Essen Tasch een manier om eindelijk te ontdekken wat ze nu echt is. Ze is vanuit Grijs Londen naar Rood Londen gereisd, wat helemaal niet mogelijk had moeten zijn. Ze heeft Kell geholpen de Danes te verslaan en heeft geproefd van duistere magie uit Zwart Londen. Wat haar had moeten verzwelgen. En toch is ze er nog.

Met Alucard heeft ze magie geoefend, maar ze wil meer. Lila zou Lila niet zijn als ze geen manier zou vinden om de Element Spelen in haar voordeel te laten werken. Maar ondertussen vergeet ze dat er regels van magie zijn. Magie moet in evenwicht zijn en er moet altijd iets tegenover staan. Ze leert op de harde manier dat deze regels óók voor haar gelden.

De kapitein en de prins

Rhy voelt zich schuldig. Hij weet dat zijn leven aan dat van Kell is verbonden en hij weet dat hij alleen maar zichzelf daarvan de schuld kan geven. Fysiek zit hij aan Kell vast, maar ook emotioneel lopen de broers steeds vaker synchroon. Het is gekmakend. Bovendien voelt hij de druk van de koning om zich te gaan gedragen als de kroonprins die hij is en zich serieus met staatszaken te gaan bezighouden. Het is een uitdaging die hij gretig aanpakt, tot al zijn gevoelens overhoop worden gehaald als een zekere kapitein terugkeert naar de stad.

Wat is het toch aan piraten dat ze zo aantrekkelijk maakt? Dat Alucard Emery – de kapitein van de Nachtspits – meer een “kaper” is dan een piraat en bovendien in dienst is van de koninklijke familie Maresh van Rood Londen, mag de pret niet drukken. Hij is zo vindingrijk en uitgebreid beschreven, dat je wel van hem moet gaan houden. Alucard blijkt meer noten op zijn zang te hebben dan Lila ooit had kunnen denken en heeft bovendien een ingewikkelde historie met een zekere prins. Maar hij is uiterst bedreven in magie en Lila leert een hoop van hem. Helaas kan ook hij haar niet leren dat ze soms misschien net wat voorzichtiger moet zijn.

Vier Londens, vier hoofdpersonen

Hoewel Kell in het eerste deel duidelijk aangewezen kan worden als hoofdpersoon, zou De kleuren van schaduw niet hetzelfde zijn als het Lila, Rhy of Alucard zou missen. Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit Kell en Lila en hier en daar wat vanuit Rhy. Alucard heeft geen eigen vertelstem, maar maakt dat met zijn persoonlijkheid meer dan goed. Hij is als het ware het weefsel dat de andere drie met elkaar verbindt en heeft een onuitwisbare indruk op hen alle drie.

Kell, Lila, Rhy en Alucard dansen sierlijk om elkaar heen, om op momenten vreselijk te botsen. Dat maakt van De kleuren van schaduw een nauwgezet weefsel van verhaallijnen die op zichzelf staan en uiteindelijk bij elkaar komen. Het fundament is constant de magie, die op hen allemaal een andere uitwerking heeft. Maar alle vier gaan ze zo op in hun eigen sores, dat ze compleet blind zijn voor het gevaar dat dreigt. Wit Londen is veranderd en Zwart Londen is niet meer dood. Een oude vijand zint op wraak en komt steeds dichterbij.

De kleuren van schaduw recensie – Naderende vijanden in het donker

Een magisch toernooi, piraten, dieven, prinsen en magiërs – het is bijna een mix van ingrediënten die niet mis kan gaan. En dat gaat het dan ook niet. Dat komt door de gedoseerde manier van vertellen, die V.E. Schwab tot in de puntjes beheerst. Alle personages hebben duistere randjes, wat ze herkenbaar en menselijk maakt. Vreselijk frustrerend af en toe is dat De kleuren van schaduw echt geen liefdesverhaal is, hoe erg je daar ook naar verlangt. Het is ingewikkeld, wat het ook zo’n treffend verhaal maakt, ondanks de fantasiewereld.

Het enige minpunt van dit deel is ook direct een voordeel: het eindigt met een dikke vette cliffhanger en het verhaal gáát dus verder. De Schemering trilogie is origineel door de wereldbouw (vier Londens), karakterontwikkeling en -verdieping en inzet van magie. Dat Schwab vooraf heel goed heeft nagedacht wat de rol van magie is in de werelden en hoe dit effect heeft, is de basis van de serie. Het staat als een huis, wat aangevuld wordt met een vlotte schrijfstijl en een dosis humor. Als je de trilogie nog niet kent, stel ik voor dat je er snel mee begint. Want begin volgend jaar gaat een nieuw hoofdstuk in die wereld van start met een vierde boek: De breekbare draden van macht. Zal het ingewikkelde web dan uiteindelijk ontrafeld worden?

Titel: De kleuren van schaduw
Auteur: V.E. Schwab
Vertaling: Inge Pieters
Uitgever: Boekerij
ISBN: 978-90-225-9947-1

Modern Myths Shop

Lees meer Modern Myths recensies!

De kleuren van schaduw recensie: © 2023-2024 Modern Myths

De kleuren van schaduw recensie – Modern Myths

Yvette Hazebroek

‘Fan' van alles dat met fantasy te maken heeft, is nogal zwak uitgedrukt als we Yvette omschrijven. ‘Obsessief’ komt meer in de buurt! Yvette is verslaafd aan alles dat fantasy uitstraalt (series, films, evenementen en boeken); het fantastische genre loopt als een rode draad door haar leven. Een favoriete auteur aanwijzen vindt ze een onmogelijke opgave, maar als het moet: Neil Gaiman, Philip Reeve en V.E. Schwab (maar vraag het haar volgende maand nog eens en er komt een ander antwoord). Naar Yvette op zoek op een evenement? Ga kijken bij de Steampunk corner. Haar liefde voor fantasy is tot een hoogtepunt gekomen bij het realiseren van haar debuutroman Bay en de Piraenauten, dat in juli verscheen bij Uitgeverij Macc.

Official Superhero Merchandise

Reactie plaatsen

Door het plaatsen van je reactie worden persoonsgevens werwerkt zoals omschreven in onze privacyverklaring.